De Vechtstreek van 27 maart 1953 meldde: “Onder grote belangstelling opende de firma Bemboom haar nieuwe winkelpand in de Voorstraat. Een normale gevelbreedte doet voor deze grote onderneming even bescheiden aan, maar als men dan ziet op welk een wijze hier in de diepte van het pand met de ruimte is gewoekerd, dan ondervindt men wel dat hier zeer belangrijke voorraden aantrekkelijk opgesteld op kopers liggen te wachten.”
De winkel in huishoudelijke artikelen van W. Bemboom uit Slagharen, gelegen naast de groentewinkel van Kees Meijer aan de noordzijde van de Voorstraat, was voordien in gebruik bij de familie Santman. Zij hadden er decennia lang een schoenenzaak gehad. Bemboom zou er tot 1971 gevestigd zijn, waarna het pand werd verbouwd tot Chinees restaurant. Dat vloog in 1980 in brand, waarna het pand werd afgebroken. Tegenwoordig is de locatie onderdeel van Compagne Bruidsmode.
Nog éénmaal vragen wij Uw aandacht voor onze GROTE PROPAGANDA-VERKOOP
Fa. W. BEMBOOM Telefoon 132 HARDENBERG
Deze schoolfoto van de openbare lagere school in Radewijk is gemaakt in 1916. Een aantal namen is bekend, namelijk op de tweede rij van boven: meester B.J. Graatsma, daarnaast Lambert Kampherbeek en Klaas Reins. Geheel aan de rechterzijde van die rij zien we hoofdonderwijzer Harm Jan van Oortmerssen. Op de derde rij geheel links: juffrouw Jantina Willemina Boerrigter. Op dezelfde rij staat ter linker zijde van mevrouw Hinkje van Oortmerssen-Schreur (met stropdas) Mans Heijink en rechts van mevrouw Van Oortmerssen haar zoontjes Albertus Cornelis en Jan Rudolf. Op de onderste rij, geheel rechts, zien we Egbert Jan Snoeijink (bijgenaamd: Kling’n-Elbertjaan)
Het Noord-Oosten van 25 maart 1960 meldde: “In hoeve Beenen op de Hanekamp vindt ieder een gul onthaal. In Radewijk zegt men het net anders dan in veel gebieden van Nederland. Daar verandert het huis naar de naam van de nieuwe eigenaar, maar in Radewijk houdt men het maar liefst bij het oude. De hoeve van het gouden bruidspaar Roelofs-Snoeijink draagt nog altijd de naam Beenen en ze zal die wel blijven dragen ook. Daar heeft men wel vrede mee, zolang de goede stijl in die hoeve maar niet verstoord wordt. Er is daar in dat huis die echte, gezellige inslag van de Radewijkers te vinden. En de stal staat tjokvol met beste koebeesten en alles daar in en om het huis getuigt van noeste vlijt en beheerste vooruitstrevendheid.
Wanneer Wolter Wassen zijn zwerftochten door Radewijk maakte, dan moest hij op koude winteravonden wel eens een onderkomen hebben. Maar dan trok hij altijd naar ‘Beenen op de Hanekamp’. Daar maakten ze dan een goed legertje voor hem klaar op de deel, maar wanneer het zo ’s winters erg koud was, dan kwam Jennegien ’s avonds ook nog wel even met een warme kruik. De man mocht het toch niet koud hebben. ‘En later ging Wolter ook naar de kerk’, vertelde de buurman er bij, alsof hij zeggen wilde dat een echt christelijk voorbeeld vaak beter is dan heel veel mooie woorden.
‘Daor mag ie nooit weer over praoten!’ Dat moet Roelofs eens een keer gezegd hebben tegen Runhaar, wiens huis verbrandde. Onvoorzichtigheid van een huisgenoot was de vermoedelijke oorzaak dat Runhaars huis totaal afbrandde. En toen ze daar met de handen in het haar stonden, toen kwam Roelofs met wagen en paard voorrijden. ‘Gaot maar met ons met. In ’t bakhoes kuj best wezen’. Ze hebben het daar heerlijk gehad. Maar toen het nieuwe huis klaar was, toen stond Runhaar erop om in elk geval de kosten van het verblijf te vergoeden. ‘Daor mag ie nooit weer over praoten. Wi’j mut mekare toch helpen…’
Frederik Roelofs was op 13 december 1884 geboren in Anerveen, maar vertrok daarna al spoedig met zijn ouders naar Radewijk, die daar een gemengd landbouwbedrijf gingen uitoefenen. Jennigje Snoeijink (Jennegien van Kling’n-Ep) is op 9 december 1889 geboren in Radewijk, als dochter van een landbouwer. Hun huwelijk werd voltrokken op 24 maart 1910 in het gemeentehuis te Heemse. Het echtpaar zou in 1970 ook nog het diamanten huwelijksfeest vieren. Beiden genoten toen nog van een goede gezondheid. Frederik overleed in 1971. Zijn weduwe in 1979, op 88-jarige leeftijd.
Hoewel de familienaam ‘Roelofs’ was (en nog is), werd de erfnaam ‘Beenen’ gebruikt. Deze naam was afkomstig van Frederiks moeder en Frederiks stiefvader: Berendina Beenen en Egbert Beenen. Het erve Beenen is nu geadresseerd aan de Hanekampsdijk 1 in Radewijk.
Vanmiddag om half drie begint de optocht vanaf het LOC. Decennia geleden was het lopen met een palmpaastak al traditie in Hardenberg. Vandaar dat we vandaag een serie foto’s laten zien uit verschillende tijdvakken. Het merendeel is uit de jaren ’50 en ’60 en afkomstig uit de collectie van ds. E.J. Loor.
In 1969 meldde Het Noord-Oosten: “Maar bij het nagaan van de verschillende palmpasens trof ons het verschil van uitgangspunt. De palmstokken van Hardenberg zijn heel anders dan die van Gramsbergen en in Almelo maakt men ze weer heel anders. Toen we probeerden wat meer inzicht over het uitgangspunt van de palmstokken te vinden, kwamen we weinig verder. Dan is er sprake van palmboompjes, versierd met linten en gekleurd papier en behangen met verschillende lekkernijen.
In Gramsbergen heeft men echter een stok met kruis en slingers en dat geheel is van binnen geheel opgevuld met palm en lekkers. Men heeft daar voor de kleintjes tot bijv. 8 jaar een ‘strampel’, een in tweeën uitlopende stok. De groteren tot bijv. 10 jaar krijgen daar een dwarsstok opgespijkerd, maar voor de nog groteren geldt dan de enorme opmaak, die afgedekt wordt door een grote ronde krakeling, die in haar oorsprong wel eens iets te maken kan hebben gehad met het zonnerad.
In Hardenberg maakt men mooie stokken in allerlei variaties. Uitgangspunt is daar meer de maagdelijke palm te benutten met bloemknopjes. Het wordt steeds moeilijker om in ’t bezit daarvan te komen.
Het lijkt er overigens wel op, dat al deze paasgebruiken een heidense oorsprong hebben, waarbij in dit geval de palm klaarblijkelijk wijst op ’t grote gebeuren van Jezus’ intocht in Jeruzalem. Is er dat uitsluitend aan toegevoegd? Wij denken het wel.
Het zonnerad, dat als een grote krakeling in Gramsbergen wordt gebruikt, wijst echter op de doorbrekende zon. Het donker van de winter verdwijnt en de zon breekt door. Die gedachte spreekt ook in de paasvuren, waaromheen en waardoor de jongens en meisjes bij de afnemende gloed dansten. Ze strooiden daarna de as van het vuur uit over de velden als symbool van de vruchtbaarheid.
Opmerkelijk is ook dat men in Gramsbergen spreekt van gansjes op de stokken. Dat kwamen we nog nergens anders tegen. In Hardenberg en andere dorpen heeft men het ‘haantien op een stokkien’. Zo meteen gaan we ons ‘zat eieren eten’, maar dat is in haar oorsprong weer ontleend aan het eieren zoeken.
Nu echter blijkt, dat vrijwel uitsluitend in bepaalde dorpen van Overijssel en Drenthe het gebruik van palmpasens in ere wordt gehouden, lijkt het ons van veel belang om dit voor de toekomst tot een omvangrijker folkloristisch gebeuren op te voeren. Bij de palmpaasoptocht in Hardenberg was het prettig ook nu weer een 12-tal deelnemers van het gezinsoord ‘De Molengoot’ in de kring te hebben.”
Het Noord Oosten van 14 maart 1975 schreef:
“De Heemser drumband, die zo’n 25 jaar geleden als een bescheiden eenheid tot ontwikkeling kwam en toen op verbazingwekkende wijze uitgroeide tot een tamboerkorps, dat in de hoogste gelederen van het land om de prijzen meedong, is ter ziele. Dat is geen zaak van de laatste dagen. Men heeft het laatste kiemetje van eigen leven nu met een belangrijke goede daad afgesloten ten bate van ons Clara Feyoena Heem.
