Op 17 november 1911 werden voor het eerst de deuren geopend van een nieuw hotel in Hardenberg: ‘Hotel Bromet’. Het hotel bevond zich aan de zuidzijde van de Voorstraa in een pand dat voorheen eigendom was van de gezusters Siemons. In 1911 hadden zij het bij opbod verkocht en daarbij was Marcus Bromet de koper geworden. Na restauratie en verbouw begon hij er het tweede hotel van Hardenberg. De Vechtstreek schreef toen: ‘De eigenaar zal ongetwijfeld al het zijne doen om het den logees zoo aangenaam mogelijk te maken’.
Toch was het etablissement geen lang leven beschoren. In 1924 werd het voorste gedeelte al verhuurd aan Gerritdina Hendrika Swankhuisen-Otter. Zij begon er een zaak in dames- en kinderhoeden. Vier jaar later werd het ‘vroegere hotel’ door Bromet verkocht aan Egbert Jan Willering. Deze verplaatste daarna zijn schoenmakerij van de Lage Doelen naar de Voorstraat.
Anno 2019 is het voormalige hotel Bromet gesitueerd aan de Voorstraat 16, daar waar cadeauwinkel ’t Gilde gevestigd is.
Wie kan ons vertellen wat dit voor prachtige bolide is (was)? Deze mooie foto hebben we vandaag mogen scannen (met nog veel meer prachtig beeldmateriaal). Waarschijnlijk is deze foto gemaakt in Baalder bij de boerderij van de familie Van der Veen (bijgenaamde de Klinge). We vernemen graag merk en type.
Er kwamen vele antwoorden: Waarschijnlijk is het een Ford Anglia E494A. Dat is een model waarop de Ford Popular is gebaseerd. Hij werd gemaakt tussen 1949 en 1953.… Deze is waarschijnlijk uit 1953 en was eigendom van de familie Van der Veen uit Baalder.
Op 11-11-1892 werd het huwelijk voltrokken tussen grofsmid Gerhard Bernard Brink en zijn bruidje Hermina Stegeman. Dat gebeurde door de ambtenaar van de burgerlijke stand van de gemeente Gramsbergen. Het huwelijk op zich is niet bijzonder misschien, maar dat is het toch wel, omdat de trouwbrief ervan bewaard gebleven is.
De trouwbrief was de voorloper van het trouwboekje, zoals we dat nu nog altijd kennen. Deze, uit 1892, is niet de oudst bekende. In de collectie van de voormalige Stichting Oudheidkamer Hardenberg (de rechtsvoorganger van de Stichting Historische Projecten Hardenberg) wordt nog altijd een trouwbrief bewaard, gedateerd 16 april 1869. Voor zover bekend, is dat de oudste nog bewaard gebleven originele trouwbrief in onze regio.
Heeft u misschien een nóg oudere? We horen het graag!
Overigens woonden de smid en zijn vrouw in ’t pand in Gramsbergen dat nu een monumentenstatus heeft: Oldenhof 4.
Heeft u misschien een nóg oudere? We horen het graag!
Henk Vinke heeft een veel oudere trouwbrief uit 1863: Op 17 maart 1863 zijn Hermannus Vinke en Aaltjen Odink in Gramsbergen in de echt verbonden.
Deze fraaie kleurendia hebben we opgenomen in ons boek ‘Toen geluk nog heel gewoon was’, deel 1, pag. 43: Op de Voorjaarsmarkt in Hardenberg. De Haarlemmer Spekslager – de heer R.H. Spijker uit Slagharen – heeft hier zijn prachtige Ford truck met V8 motor geparkeerd op het tegenwoordige Klepperplein. Rechts op de achtergrond de oude muziektent. Op het eigenlijke marktterrein mochten geen fietsen worden geplaatst. Dat werd iedereen duidelijk gemaakt door het bord rechts onder: ‘Verboden zich met een rijwiel op het marktplein te begeven’.
Het Noord-Oosten van 9 november 1962: “De heer R. Spijker te Slagharen, die grote bekendheid verwierf als ‘de Haarlemmer Spekslager’, heeft in verband met de opening van zijn tweede slagersbedrijf met groot slacht- en verwerkingshuis, een persconferentie gegeven in Hotel Koeslag. Hij gaf daarbij uiteenzetting van de mogelijkheden, die zijn bedrijven bieden om bij grotere omzetten tot lagere prijsnoteringen te komen. Hij deelde daarbij tevens mee, dat zijn gedragslijn steeds is om de marktprijzen te volgen. Nu het rundvee zoveel goedkoper is geworden, kon hij de prijzen van het vlees en de vleeswaren ook aanzienlijk verlagen, hetgeen hij naderhand aan de hand van een bedrijfsoverzicht nader aantoonde.
De heer Spijker gaf eerst een toelichting over zijn opmerkelijke bedrijfsvoering. Aanvankelijk begon hij te Slagharen heel in het klein met de verkoop van spek. Als kind was hij opgegroeid in het slagersbedrijf van zijn vader te Slagharen, maar door diens vroegtijdig overlijden was hij Nederland doorkruist, werkte geruime tijd in Duitsland en kreeg in tal van slagersbedrijven een uitnemende opleiding. Zijn werkzaamheden in Haarlem hadden hem genoopt in Slagharen de naam van ‘Haarlemmer spekslager’ te kiezen, onder welke naam hij de markten in deze contreien bezocht.
In die jaren was er een grote belangstelling voor spek en hij verkocht dit bij grote hoeveelheden tegelijk, tegen scherpe prijzen, zodat hij steeds meer naam begon te maken. De kleine huisvesting te Slagharen werd al spoedig verwisseld door een bedrijf met iets grotere omvang, waarna hij zich vestigde in het tegenwoordige zakenpand aan de provinciale weg, dat echter ook al spoedig te klein bleek te zijn.
De ontwikkeling der tijden bracht mee dat Spijker andere wegen ging zoeken. De vraag naar spek werd minder en Spijker ging zich daarnaast toeleggen op het verkrijgen van flinke omzetten in vleeswaren. Onder vleeswaren worden vrijwel alle verduurzaamde vleessoorten verstaan, ook met zout en kruiden bewerkt vers gehakt. De omzetten namen toe en het bedrijfspand te Slagharen werd voor de verwerking van de producten eigenlijk te klein. Zodoende ging hij over tot aankoop van het bedrijf van de familie Smit te Lutten, dat van een moderne slagerswinkel was voorzien. Hier was ook voldoende ruimte voor verdere uitbouw.”
De Oprechte Gramsberger Courant van 8 november 1957 meldde:
“Vernieuwing. Dit woord begint in Hardenberg de orde van de dag te worden. Achter elkaar volgen de zakenmensen om hun winkelpand te vernieuwen en te verbouwen. Zo zal zaterdag (heden) de firma D. Pot aan de Gramsbergerweg zijn zakenpand, voor velen beter bekend als ‘het kleine winkeltje’ heropenen”.
De geschiedenis van deze locatie (Gramsbergerweg 22/24) hebben we in het kader van ons project ‘oude huisplaatsen’ op onze website gezet.
Helaas hebben we nog geen mooie oude foto’s van het pand. Kunt u ons eraan helpen? We houden ons aanbevolen!
