De krant ‘De Vechtstreek’ meldde op 19 september 1953: “Hardenberg. Naar wij vernemen is door de Coöperatieve Handelsvereniging aangekocht het woon- en winkelhuis van de familie Hemstede, dat gelegen is tegenover de panden van voornoemde coöperatie.”
Het winkelpand van schilder en behanger Jan Hendrik Hemstede is links op de prentbriefkaart te zien. Het pand ‘nabij de Boterfabriek’ had hij in 1912 laten bouwen. Hij was afkomstig uit Ommen, maar in 1895 in Stad Hardenberg getrouwd met Berendina Johanna Valkman. Men kon bij Hemstede o.a. terecht voor ‘behangselpapier’, bereide verf, glas, bezems, boenders, sponzen, meubel- en linoleumwas, schoorsteen- en tafelzeil, goud-, zilver- en koperbrons, kalk en kreoline. Onder andere was Hemstede degene die het nieuwe postkantoor in 1905 mocht schilderen voor de ingebruikname.
Op woensdag 15 september 1926 werd in Gramsbergen voor het eerst een veemarkt gehouden. Daartoe was eind 1925 reeds besloten, zoals blijkt uit een besluit van de Provincie: “De Gedeputeerde Staten van de provincie Overijssel doen te weten dat zij bij hun besluit van heden hebben goedgekeurd het besluit van den raad der gemeente Gramsbergen, d.d. 1 december 1925, lot het instellen van een veemarkt te Gramsbergen (Stad), te houden geregeld op woensdag om de veertien dagen, te beginnen op woensdag den 6en Januari 1926, tenzij de vereischte goedkeuring van de in art. 5 der Veewet bedoelde verordening nog niet is verkregen of (en) het marktterrein nog niet in gereedheid is gebracht, in welk geval zal worden begonnen op den eerstvolgenden woensdag volgens die regeling volgende op den datum, waarop een en ander is goedgekeurd en het marktterrein is ingericht volgens de betrekkelijke voorschriften. Zwolle, den 9 Febr. 1926.”
Op 3 september 1946 werd het Kindertehuis ‘De Eik’ in Slagharen officieel geopend, met de directe medewerking van de eerwaarde zusters van het Arme Kind Jezus. De grondslag van dat klooster was in 1913 gelegd door de erflating van Anton Geerdes, waarbij Huize de Eik officieel de naam St. Antonius klooster kreeg. In dat jaar werd de eerste steen gelegd voor de bouw van een school voor jongens en meisjes met 12 leslokalen.
De zusters hebben in de loop der jaren onschatbare diensten aan de bevolking van Slagharen en een verre omgeving verleend. Eerst de gewone lagere school, die zo bleef uitgroeien dat voor de jongensschool een nieuwe huisvesting werd gezocht. Daar kwam er ook weer heel eenvoudig begonnen huishoudonderwijs bij, dat eveneens uitgroeide tot een eigen onderwijsinrichting op een andere plaats in het dorp. Zo ging het ook met de kleuterschool, die in bijgebouwde barakken kon worden gehuisvest. Later moest er ook een nieuwe huisvesting komen voor de meisjesschool. Momenteel benut men voor het kindertehuis het belangrijkste gedeelte van het robuuste, maar verouderde gebouwencomplex. Het aantal zusters is in de loop der jaren echter sterk teruggelopen.
In het Salland’s Volksblad van 17 augustus 1923 werd gemeld: “Heemse. Kort geleden is in deze gemeente het huwelijk voltrokken tusschen J.K. en de weduwe K. uit Bergentheim. Den laatsten tijd heerschte er eenige oneenigheid tusschen genoemd paar en de verdere familie, welke oneenigheid maandagmiddag tengevolge van den verkoop van een varken overging in een twist, welke zoo hoog liep dat een stiefzoon van J.K., zekere R.K., eveneens wonende te Bergentheim, een stuk ijzer greep en J.K. daarmede zulke slagen in den nek toebracht dat hij kort daarop is overleden. De overledene is 49 jaren oud.”
Het Nieuwsblad van Friesland voegde daar nog aan toe: “Te Sibculo bij Hardenberg was voor twee maanden de 49-jarige Jan Kikkert in het huwelijk getreden met de weduwe Kroese van Bergentheim (gemeente Hardenberg). Herhaaldelijk had de man oneenigheid met zijn vrouw en zijn stiefzoon Jan Kroeze. De ruzies ontstonden in hoofdzaak, doordat deze stiefzoon zeer weinig verdiende en nog al veel noodig had. Ook zaterdag was er oneenigheid geweest. Kikkert liep daarna het huis uit en kwam eerst maandagmiddag in half beschonken toestand thuis. Hij wilde een varken, dat hij volgens zijn zeggen eenigen tijd geleden van zijn eigen geld gekocht had, mede nemen. Naar aanleiding hiervan ontstond weer twist tusschen Kikkert en zijn stiefzoon. Deze haalde een ijzeren stang uit het huis en gaf zijn stiefvader daarmede eenige hevige slagen in den nek. Kikkert slaakte eenige gillen en viel toen dood neer. Zijn vrouw, die bij de vechtpartij tegenwoordig was, deed geen enkele poging haar man te redden. Een buurman, zekere Hertog, die in de nabijheid aan het turf maken was en alles gezien had, had nog moeite gedaan den jongen van zijn plan af te houden – echter liep hij naar Hertog en zeide: “Ziezoo — hij is er geweest. Hij ie zoo dood als een pier”. Daarna ging hij zichzelf aanmelden bij den rijksveldwachter te Beerzerveld. Deze heeft hem gevankelijk naar Zwolle overgebracht.”
Het handelde hier om het echtpaar Jan Kikkert en Wichertje Knol. Zij waren op 15 juni 1923, dus nog maar 3 maanden eerder, in het huwelijk getreden. Jan was weduwnaar van Aaltje Zwiep en Wichertje was weduwe van Jan Kruzen. De onfortuinlijke Jan Kikkert stierf op 13 augustus aan de door zijn schoonzoon Roelof Kruzen of Kroezen toegebrachte nekslag.
Het is ons niet duidelijk hoeveel jaren cel de schoonzoon kreeg, maar wel weten we dat hij in 1929 vrij man was.
Op de veertiende augustus van het jaar 1811 werd in Hardenberg een meisje geboren. Dat blijkt uit het bewaard gebleven doopboek. Zij werd bijna een maand later gedoopt:
“den 8 sept. is gedoopt, geb. d’ 14 augustus, Johanna Alijda Lucia, dogter van Jetso van Vos en Hendrika Christina van Langen te Hardenbergh”
Johanna Aleida Lucia was een dochter van kapitein en luitenant ter zee Jetzo van Voss en echtgenote Hendrika Christina van Langen. Zij waren in 1804 getrouwd in het Duitse grensdorp Laar. Ze woonden in de Voorstraat, aan de zuidzijde, in een huis dat gehuurd werd van de familie Soeters.
Johanna Aleida Lucia trouwde in 1838 in Hattem, maar stierf het jaar erop in Amsterdam, slechts 28 jaar oud.
