De lokale krant “De Vechtstreek” van 18 oktober 1930 bevat deze fraaie advertentie van ondernemer Hendrik Jan Zweers aan de Eiermarkt in Hardenberg. Niet alleen kon je bij hem terecht voor de huur van een prachtige, soepel lopende, 6-persoons auto, geschikt voor ziekenvervoer, maar ook was hij telefonisch bereikbaar via het nummer 65.
Op 1 juni 1893 overleed te Lutten aan de Dedemsvaart een man aan de gevolgen van cholera. De Dedemsvaartsche Courant schreef: “Gisteren morgen kwam hij van zijn werk tehuis, hevige diarhée hebbende, dat met braken vergezeld ging. Alle geneeskundige hulp kon niet baten, onder veel pijn is hij bezweken, nalatende eene diep bedroefde vrouw met drie jeugdige kinderen, die nog niet kunnen beseffen, wat zij in hunnen oppassende vader hebben verloren. Overal zijn al waarschuwingen aangeplakt, om zich te wachten voor koud en slecht water”.
Hoewel de naam van het cholera-slachtoffer niet in de krant wordt vermeld, weten we dat het hier handelde om de 40-jarige Jan Putter. Hij was getrouwd met Hendrikjen Noppers.
Tijdens ons onderzoek naar de kadastrale eigendomsgeschiedenis van oude erven in de voormalige gemeenten Ambt Hardenberg en Gramsbergen, stuitten we recent op een zeer opvallende gebeurtenis. Het speelde zich af op ’t oude erve Munnikemeijer:
Op 27 september 1831 registreerde notaris Antoni van Riemsdijk een testament, in het woonhuis nr. 7 op het erve het Monnikemeijers van Jannes Stoeten te Lutten. Voor hem verscheen de jonge boerenknecht Lugger Reinink die diende als schutter bij de mobiele Overijsselse schutterij in de 5e compagnie van het 2e bataljon van de 1ste afdeling en zich tijdelijk met verlof te Lutten bevond. Lugger was lichamelijk ziek, maar geestelijk gezond, althans volgens ’t oordeel van de notaris.
Hij legateerde (vermaakte) zijn volledige nalatenschap aan Aaltjen Stoeten, dienstmeid te Lutten en dochter van Jannes Stoeten en Hendrikjen Welink. Kennelijk was Aaltje zijn vriendin of verloofde, want de dag erna (28-09-1831) beviel zij ’s avonds om tien uur van een dochtertje en gaf haar de naam ‘Luggertje’. Het kindje werd twee dagen later door vroedvrouw Jennechien Kampherbeek-Korterink als ‘onecht’ aangegeven bij de burgerlijke stand.
Op exact dezelfde dag als de geboorte van Luggertje overleed Lugger Reinink, ’s ochtends om zeven uur, op 28-jarige leeftijd…
De Vechtstreek van 4 mei 1956: Onverwachts is nog haar einde gekomen. Op 61-jarige leeftijd is Anna Zweers heengegaan na een rijk leven. Eigenlijk heeft het ieder verwonderd dat ze nog zou oud is geworden. Haar gebrekkig lichaam, haar wankele gezondheid heeft dat niemand doen verwachten. Maar wat woonde daar in dat gebrekkige lichaam een energie en wat betekende ze veel voor haar familie- en vriendenkring. Hoe velen zouden het wel niet geweest zijn, die hier zo verdienstelijk wegwijs werden gemaakt in de handvaardigheid van het naaien? Hoeveel gediplomeerde meisjes zou ze zo in de loop der jaren wel niet hebben afgeleverd? En wat was het vaak treffend te zien hoe hulpvaardig deze meisjes haar verzorgden van en naar haar invalidenwagentje. En nu staren twee stokoude ouders haar na. Ze hebben zo veel in haar verloren. Want hoe gebrekkig Anna was naar haar lichaam, zo sterk en voortvarend was ze naar haar geest. Niet veel ouders zullen in hun kinderen zoveel hulp en steun vinden als het ouderpaar in Anna. ’t Was dan ook geen wonder dat de 91-jarige Zweers op de begraafplaats z’n krachten voelde wegzinken. Hulpvaardige familieleden hielpen de bedroefde vader weer naar huis, het huis dat zonder Anna straks zo leeg zal zijn. Gelukkig kon ds. Reeven bij het open graf woorden van hartelijke troost spreken.
Anna Zweers was geboren op 29 december 1894 in stad Hardenberg, als dochter van tramconducteur Hendrik Zweers en Jantje Bos. Ze overleed dus op 28 april 1956.