Categorie Opmerkelijk

Stichting Historische Projecten
2023-02-18

Toen, op 18 februari 1978: stuif-es-in in Hardenberg.

Het Noord-Oosten van 17 januari 1978 kondigde aan:
Het bekende TV-programma Stuif es in zal 18 februari in Hardenberg worden gebracht met medewerking van de scholieren. Het programma wordt gepresenteerd door Ria Bremer. De organisatoren komen met eigen grote tent naar Hardenberg, die helemaal verwarmd zal worden. De juiste plaats is nog niet vastgesteld. Dat komt men tevoren eerst ter plekke bekijken”.

Een maand later schreef dezelfde krant:
“Zaterdag 18 februari wordt het televisieprogramma Stuif-es-in van de Avro rechtstreeks uitgezonden uit een tent op het Molenplein in Hardenberg. Van half vijf tot half zes is de uitzending voor de tv, maar uiteraard gaat er heel wat voorbereiding aan vooraf voordat het allemaal zo ver is. In het kinderprogramma komen kinderen van scholen uit Overijssel, die werkstukken hebben gemaakt om in de uitzending te laten zien. De tent biedt plaats aan 400 kinderen; het merendeel van deze kinderen bestaat uit zesdeklassers van scholen in Hardenberg. Voordat de uitzending vanuit de tent begint, wordt er op de televisie een filmpje vertoond van Hardenberg om de mensen in den lande enigszins duidelijk te maken waar Hardenberg ligt en hoe het er uitziet”.

2 reacties op Toen, op 18 februari 1978: stuif-es-in in Hardenberg. inFeesten Opmerkelijk Sport | Spel | Muziek
Stichting Historische Projecten
2023-01-27

Cichorei

Recent werden we geattendeerd op onderstaande passage in een van de bewaard gebleven rekeningboeken van een cichoreifabriek uit Borne. Op deze bladzijden treffen we een aantal bekende Hardenbergse achternamen aan als Vinke, Nijzink en Dorgelo.

Fragment van een van de rekeningboeken van een van de voormalige cichoreifabrieken in het Twentse dorp Borne.

Hermannus Vinke uit Hardenberg (nummer 26 in het register) was koopman en winkelier, landbouwer en bijenhouder te Heemse. Hij was aanvankelijk gehuwd met Stiene Bolks en na haar jong overlijden hertrouwd met Lubbegjen Waaijman. Uit bovenstaand register blijkt dat Hermannus in 1816 maar liefst 155 ponden cichorei had gekocht, voor 20 gulden en 3 stuivers. Voor ’t vatjen waarin de cichorei werd bezorgd, betaalde hij 11 stuivers. De totale rekening bedroeg derhalve 20 guldens en 14 stuivers.

De andere crediteuren van de cichoreifabriek waren winkeliers Hannes Nijzink en Jan Stokhorst uit Heemse. Op de rechter pagina is mooi te zien dat sommige achternamen ook fonetisch werden opgeschreven. Zo werd de familie ‘Lindenhovius’ uit Den Ham consequent als Linde Ovius geschreven.

Laat een reactie achter inDocumenten Opmerkelijk
Stichting Historische Projecten
2022-11-24

Toen, op 24 november 1819: het nieuwe gemeentewapen.

Op 24 november 1819 werd door de Hooge Raad van Adel, van wege de koning het officiële gemeentewapen van gemeente Stad Hardenberg vastgesteld. Deze bevestiging in het bezit van het gemeentewapen, zijnde een schild van lazuur beladen met den Heiligen Stephanus den martelaar, van zilver, houdende in deszelfs linkerhand een rood boek en staande in een met rijen pilaren voorzien kerkgewelf van zilver; het schild gedekt met een kroon van goud, wordt nog altijd goed bewaard in het Gemeentearchief Hardenberg.

Laat een reactie achter inOnderscheiding Opmerkelijk
Stichting Historische Projecten
2022-06-06

Toen, op 06 juni 1889: ruzie op het kerkhof.

In de Franeker courant van 6 juni 1889 lazen we dit opmerkelijke bericht:

Tengevolge der zoogenaamde reformatie in de hervormde kerk te Hardenberg, werd, nadat de kerkelijke goederen door de doleerenden aan de classicalen waren overgegeven, door het nieuwe kerkbestuur op het kerkhof een anderen doodgraver aangesteld, daar de in functie zijnde in de doleerende kerk ouderling was. Ook werd aan de diakenen der doleerenden wel zooveel te kennen gegeven, dat men hen niet langer toeliet te collecteeren op het kerkhof voor hun armen. De kerkeraad der doleerenden besloot toen om de collecte in plaats van op het kerkhof aan het sterfhuis te houden, zoodat de diakenen der hervormde kerk, welke steeds bij elke ter aardebestelling collecteerden, bij een begrafenis van doleerenden niets of bijna niets ontvingen. Ook schaften de doleerenden een lijkbaar en een doodlaken aan en lieten niet langer, zooals aldaar vrij algemeen gebruikelijk is, bij den dood of het begraven luiden.

Het kerkbestuur der hervormde gemeente, die beweert recht te hebben op het kerkhof en ook reeds sedert jaren zijn recht daarop heeft uitgeoefend, duldt de lijkbaar der doleerenden niet op ’t kerkhof, en vordert, als eene tegemoetkoming voor het missen der opbrengsten van de collecte en voor ’t gebruik van het doodlaken eene zekere som (wij meenen twee gulden) en voor het gebruik der lijkbaar. Hiertegen komen de doleerenden in verzet. Zij beweren dat het kerkhof particulier eigendom is, waarover het kerkbestuur niets te zeggen heeft, daar de graven alle het eigendom zijn van particulieren. Zoo nu en dan heeft er een hevige woordenwisseling plaats bij de poort van ’t kerkhof, daar de doleerenden trachten met hun lijkbaar op het kerkhof te dringen, terwijl de doodgraver hun dan op last van ’t kerkbestuur den toegang weigert en ’t hek gesloten houdt. ’t Is te wenschen, dat aan dezen onverkwikkelijken strijd spoedig een einde kome, want gehaspel en twist bij eene geopende groeve, waar ons alles tot vrede stemmen moest, is bijzonder hinderlijk. 

kerkhof Nijenstede
Dinah inventariseert de zerken op het kerkhof in 1997.
Laat een reactie achter inGodsdienst | Kerken Opmerkelijk
Stichting Historische Projecten
2022-05-30

Toen, op 30 mei 1896: gevangen in Hardenberg.

De Gelderlander van 30 mei 1896 meldde:
“Uit Gramsbergen schrijft men: We hebben evenals Hardenberg bezoek gehad van Zijne Excellentie den Commissaris der Koningin. Hoewel dit op zichzelf voor de wereld buiten ons van weinig belang moge wezen, door het ‘incident’ te Hardenberg is het bepaald veel belangrijker geworden. Daar in Hardenberg heeft, schrik niet lezer, Zijne Excellentie gevangen gezeten, in datzelfde lot voorafgegaan door den commissaris-griffier.

Terwijl de excellentie met den burgemeester zich in een ander gedeelte van het gemeentehuis bevond, waren de raadsleden met den griffier in den raadkamer. Toen bij het verlaten dezer kamer een der raadsleden, een ware Hercules, de deur wilde openen, draaide hij door de veer en allen zaten gevangen.

Fluks werd een smid geroepen en de deur open gebroken. Toen eenige oogenblikken later zijne excellentie zich met den burgemeester in dezelfde kamer bevond, wierp laatstgenoemde de deur dicht, daar de besprokene zaak slechts voor vier ooren bestemd was, en, helaas thans zat zijne excellentie gevangen.

Ten tweeden male moest in groot ornaat de zoon van Tubal Kaïn komen, en de hooge vertegenwoordigers van het gezag uit hun wel niet benarde, maar toch vrij lachwekkende positie verlossen. Gelukkig werd door allen de zaak van den vroolijken kant opgenomen, wat zeker wel het beste was.”

Op de foto is het oude stadhuis van Hardenberg te zien, zoals het er van 1805 tot 1938 heeft uitgezien. In dat laatste jaar werd het aan de linkerzijde uitgebreid.

Laat een reactie achter inOpmerkelijk