De gemeente Stad Hardenberg verleende in 1931 een vergunning aan G.A.R. Nieuhoff voor de bouw van een landhuisje aan de Gramsbergerweg, naar een ontwerp van architect H. Bennink jr. te Coevorden.
‘Honorose’ was de naam van een paard, een prachtige fokmerrie die in deze hoedanigheid het gebracht had tot nationaal kampioene. Georg Anton Rudolph Nieuhoff was een zeer enthousiast paardenliefhebber en een groot bewonderaar van dit dier. Nieuhoff was niet alleen liefhebber van paarden, hij had er ook professioneel mee te maken. Hij was vanaf 1922 dierenarts te Hardenberg. Daarnaast was hij docent aan de Landbouwwinterschool in Heemse en secretaris van de Vereniging tot bevordering van de Landbouwtuigpaardfokkerij in Nederland (de VLN).
Salland’s Volksblad, 2 januari 1948:
De heer G.A.R. Nieuhoff, dierenarts te Hardenberg, is met ingang van 1 januari 1948 benoemd tot dierenarts ter bestrijding van besmettelijke ziekten, voor de plaatsen Wierden en Hellendoorn. In zijn plaats is tot dierenarts te Hardenberg benoemd de heer Sinnema. Voor de landbouwende bevolking van Gramsbergen en het noorden der gemeente Hardenberg, is dit een zeer belangrijk besluit. De heer Nieuhoff was aller vriend en raadsman, die men niet graag ziet vertrekken.
In 1953 werd Honorose verkocht aan de gereformeerde kerk van Hardenberg en kreeg daarmee de bestemming van pastorie. Met korte onderbrekingen tijdens vacatures werd het huis bewoond door predikantgezinnen.
De Vechtstreek van 17 oktober 1953
Een bekende persoonlijkheid heeft deze week ons gebied verlaten. De heer G.A.R. Nieuhoff vestigde zich metterwoon in Vriezenveen, in welke gemeente hij als hoofd van de vleeskeuringsdienst werkzaam is. Een keurige ambtswoning heeft de gemeente daar voor hem laten bouwen en ‘Honorose’, de aan velen zo goed bekende villa aan de Gramsbergerweg, krijgt straks nieuwe bewoners. In een paar woorden is hiermede het gebeuren verteld. Maar voor velen uit ons gebied betekend dit feit toch wel heel veel. De heer Nieuhoff is in de vele jaren, dat hij hier werkzaam was, in veler leven een gewaardeerde persoonlijkheid geworden. Aanvankelijk had hij hier een zeer drukke praktijk als dierenarts opgebouwd, doch toen deze uitgroeide tot afmetingen dat hij daarvoor nacht en dag in touw moest zijn, is hij zo verstandig geweest deze praktijk van de hand te doen. Een meer ambtelijke en rustiger functie leverde misschien wel niet die grote levensvreugde op, die een drukke artsenpraktijk geeft, het was een maatregel die hem beschermde voor algehele overspanning, die zich reeds enkele malen waarschuwend liet zien.
In 1999 werd de pastorale functie beëindigd door verkoop.