Aan de Scholtensdijk in Heemse staan verschillende monumenten. Het oudst is de Witte- of Lambertuskerk. Het jongste monument, gelegen aan de rand van de Heemser Esch, dateert uit de jaren dertig van de twintigste eeuw. Het is een bijzonder pand vanwege de stijl: een voorbeeld van het Nieuwe Bouwen. Daarnaast is het ontworpen door een architect die in Hardenberg zijn kantoor hield: Willem van Straten. Er zijn in de gemeente Hardenberg nog veel panden bewaard gebleven die door hem zijn ontworpen, maar slechts weinig verkeren nog in nagenoeg oorspronkelijke staat. Typerend voor de ontwerpen van Van Straten zijn de overstekende grote daken, balkons met ijzeren balustrades en de vaak in stalen kozijnen geplaatste ramen, in de bovenlichten voorzien van glas-in-lood.

(Fotograaf: Pieter van Grieken te Hardenberg).
Pasfoto van bouwkundige Willem van Straten.
Trouwfoto van Marinus Blok en Stijna Elsje Rookje Luijmes, 27 december 1934.
Het echtpaar Blok met dochter Ida, gefotografeerd op 10 maart 1937.

Dit pand aan de Scholtensdijk is gebouwd in opdracht van landbouwkundig ingenieur Marinus Blok, afkomstig uit het Zeeuwse Rilland. Marinus had in 1930 een aanstelling gekregen als onderwijzer aan de Landbouwwinterschool in Ambt Hardenberg. Die school, in 1921 gebouwd op De Brink in Heemse, is van grote betekenis geweest voor de ontwikkeling van de landbouw in Hardenberg en wijde omgeving. De school werd gevestigd in Heemse, omdat het dorp het centrum was van een zandgebied dat in het noorden grensde aan de dalgrondgebieden langs de Dedemsvaart en Lutterhoofdwijk en in het zuiden aan de dalgrondgebieden langs het kanaal Almelo-De Haandrik. Deze gebieden moesten in de eerste jaren de school van leerlingen voorzien. De bewoners ervan, grotendeels afkomstig uit andere delen van het land, waren meer overtuigd van de noodzaak dat de jeugd op een landbouwschool het boerenvak kon worden bijgebracht dan de Saksische bevolking van het zand, die meer behoudend van aard was en meende dat het boerenvak van vader op zoon doorgegeven moest worden, wilde het goed zijn…

De eerste jaren bracht Marinus door in een kosthuis in Heemse. In 1934 trouwde hij in Goudswaard met Stijna Elsje Rookje Luijmes. Na het trouwen betrok het jonge echtpaar een woning naast de voormalige jeugdherberg het Weidehuis in Heemse. Een vaste aanstelling aan de school in Heemse deed het echtpaar Blok besluiten om een eigen woning te laten bouwen. Ze konden van Gerrit Jan van der Veen, Berend Jan Gerrits, Jan Gerrits en Gerrit Jan Kleefman een stuk grond kopen aan de weg van Heemse naar Mariënberg, de huidige Scholtensdijk, naast de bakkerij van Pullen. In de plaatselijke krant, de Vechtstreek, van 29 augustus 1936 werd een advertentie geplaatst waarin kenbaar werd gemaakt dat de bouw van een landhuis zou worden aanbesteed op 9 september in café Kampman te Heemse. In die tijd werd in de krant nog verslag gedaan van een aanbesteding, waaruit blijkt dat de laagste inschrijver de firma G. Zweers uit Hardenberg was. Toch zou Zweers het pand niet bouwen, maar werd het gegund aan aannemer E. Kampman te Heemse, voor een bedrag van bijna 6500 gulden.

Overijsselsch dagblad, 29 september 1936.

Marinus Blok maakte snel carrière. Kort na zijn komst naar Heemse werd hij benoemd tot waarnemend directeur van de school, in 1940 gevolgd door een aanstelling als directeur. In de oorlog, tenminste in het laatste jaar, had de familie Blok regelmatig inkwartiering van Duitsers, meestal uit de hogere rangen. In de koude oorlogswinter woonden ze in het kantoortje, de kleine kamer op het oosten met de kleine erker, omdat die met een allesbrander eenvoudig te verwarmen was. In 1964 ging Marinus met pensioen. Vanwege de gezondheid van mevrouw Blok moest gezocht worden naar kleinere woonruimte. Ze kozen ervoor dichter in de buurt van hun nog levende broers en zusters te gaan wonen in Bergen op Zoom. In 1969 werd het huis, genaamd Den Goaren, verkocht aan Gerrit Jan Barink en echtgenote Leida Johanna Wildenbeest, afkomstig van het Rheezerveen.

Huize Den Goaren, gefotografeerd door ds. E.J. Loor te Heemse.

(Bron: Monumenten in de gemeente Hardenberg, anno 2008, uitgegeven door de Stichting Historische Projecten Hardenberg)