Het Salland’s Volksblad van 14 juni 1957 besteedde een leuk artikel aan het diamanten huwelijksfeest van Berend Huisman en Niesje Middelveld in Lutten. Zij waren op 11 juni 1897 in het gemeentehuis van Ambt Hardenberg getrouwd.
“Zestig jaar is een lange tijd. het is niet vele mensen gegeven, samen het huwelijk in te gaan en dan zestig jaar later aan deze dag terug te mogen denken. Een gouden jubileum is al een hele gebeurtenis. En dan een diamanten! Vooral, als beiden dan nog zo monter zijn, dat zij inderdaad alles nog kunnen gedenken, wat zolang geleden is geschied. Dat herdenken is een heel feest geworden.
Wie vanuit richting Hardenberg de Modderwijk (nu Jachthuisweg) afrijdt, moet eerst helemaal naar de Baanbreker, dan linksaf tot de watertoren en dan weer achteruit, eindeloos de ‘velden van Moab’ in, in de richting van Hardenberg. Heel achter aan een wijk woont het gezin Huisman. Maar dat was dit keer geen bezwaar. De oude mensen hadden per auto hun woning verlaten en waren naar Pro Rege gereden, waar het feest plaats zou vinden, voorbereid door hun twee zonen: Albert die in Amersfoort afdelingschef is op een groot kantoor en Annerie, onderwijzer in Apeldoorn, beiden met hun gezin overgekomen, welke tevens als feestleiders optraden. En dat op sublieme wijze, zodat geen wanklank werd gehoord en het toch reuze-gezellig was. Dat de enige dochter Ko, getrouwd met de heer Barteld Mulder en wonende op de ouderlijke plaats, een groot aandeel heeft gehad in de regeling van hun feest, laat zich begrijpen. Maar de kinderen hebben er dan ook alle eer van. De gasten, meer dan honderd, waren enthousiast.
In een kort gesprek hebben we even kennis gemaakt met het diamanten paar. De bruidegom – het was de volgende dag – zat rustig in zijn stoel, lurkte aan zijn pijp en keek filosofisch en bedachtzaam de kamer rond. Hij is enigszins doof, maar toch niet zo, dat er met hem ‘niet te praten’ viel. Maar hij is stil van karakter, zodat zijn vrouw meest het woord voerde. Huisman is nu 84, zij enige jaren jonger. Vroeger woonde hij op het Ongeluk; zij werkte bij bakker Van der Linde. Toen zij getrouwd waren, hebben zij nog enige jaren op het Ongeluk gewoond, daarna kochten zij het boerderijtje ‘op de Wieke’, waar zij 54 jaren hebben gewoond. Dat was een heel ding. Want trouw liepen zij des zondags naar de kerk – en dàt was een eind! Trouwens, hun kinderen weten er ook van, want de gereformeerde school staat nog iets verder van huis dan de kerk. En bromfietsen kende men toen niet…
Het bruidspaar is er echter best oud om geworden. En gemakkelijk hebben zij het toch ook niet gehad. In zijn jongere jaren is Huisman samen met zijn broer Jacob, die niet meer leeft, meermalen naar Duitsland geweest om daar te werken bij de boeren. Ja, zelfs is hij met de Stoels-jongens het Kanaal overgestoken en heeft hij turf gegraven in Schotland, om een extraatje te verdienen. Het was toen zo’n andere tijd als tegenwoordig. Klompen kostten toen een paar dubbeltjes ‘en nu ben ik een rijksdaalder kwijt’, lacht Huisman olijk. En tabak, toen een paar stuiver, nu bijna een gulden. Zo heeft het echtpaar zijn zorgen gekend, zijn vreugden en ook zijn verdriet. Twee kinderen ontvielen hen. Huisman heeft geen broers of zusters meer. Zijn vrouw heeft nog een zuster, de jongste uit het gezin. Zij is getrouwd met Egbert Broekroelofs (Bats an de brugge).
Een belangrijke gebeurtenis is wel, dat zij nog beleven hoe hun boerderij uit het isolement wordt verlost. Dicht bij hun woning wordt de weg doorgetrokken, die hen snel met Heemse zal verbinden. Dat is een hele verbetering voor het gezin. Men kan zich indenken, als men weet dat enige jaren geleden de dochter des huizes een blindedarm-operatie moest ondergaan. Maar dokter Visscher kon vanwege de enorme moddermassa niet bij de woning komen met zijn auto. Hij moest er door baggeren. En de patiënte, zoveel pijn als ze had, moest, door twee andere mensen ondersteund, lopen tot bij Scholten en eerst daar kon zij in de auto plaats nemen… Ja, die weg is een hele verbetering.
Voldaan, maar moe, en toch ook wel blij dat het feest achter de rug is, zitten de oude mensen tevreden in hun kamer. Oud, maar nog geenszins afgeleefd. Gaarne wensen wij hen er nog een aantal jaren bij. Soli Deo Gloria!”
Vijf jaar later zou het echtpaar het 65-jarig huwelijksfeest nog beleven. Enkele maanden later, op 6 oktober 1962, stierf Niesje Middelveld op 89-jarige leeftijd. Begin 1966 verhuisde Berend Huisman met zijn dochter en schoonzoon van Lutten P-334 naar hun mooie nieuwe woning aan de Rheezerweg 4, vanwaar ze een prachtig uitzicht hadden op de historische kerk van Heemse. Berend werd bijna de oudste inwoner van de gemeente Hardenberg. Hij stierf op 29 november 1972, op 100-jarige leeftijd.
Onze vraag is of er onder onze lezers/volgers nog mensen zijn die dit echtpaar gekend hebben, dan wel familie van hen zijn. Is er misschien nog een foto bewaard gebleven van Berend en Niesje? We horen het heel graag!
Reacties zijn onder meer:
De naam Ongelukkige Wijk is tot stand gekomen, omdat bij het graven steeds de dammen doorbraken. Deze naam is zijn eigen leven gaan leiden, zelfs zover dat tot ver in de vorige eeuw Drogteropslagen in de volksmond ’t Ongeluk werd genoemd.
Cobi ten Brinke-Bril: De broer van Berend: Jacob, was mijn over-grootvader, de vader van mijn Opoe: Jacoba van der Heide-Huisman. We hebben nog een oude familie foto waar ze allemaal opstaan. Die zal ik eens opzoeken.
