Hannink

1892-02-00
Liverpool & Queenstown
'Wisconsin'
1892-03-03 New York

Gerrit, 52 jaar, vrouw, 5 kinderen, landbouwer te B53, Ambt Hardenberg, Nederlands Hervormd, minvermogend.

Gerrit Hannink, landbouwer, geboren op 1840-07-29 te Brucht, Ambt Hardenberg, overleden op 1927-01-17 te Douglas County, South Dakota, USA op 86-jarige leeftijd, begraven te New Holland Cemetery, zoon van Egbert Hannink en Wibbegien Snijders.
Gehuwd op 38-jarige leeftijd op 1879-05-29 te Ambt Hardenberg met Aaltjen Meijerink (Alice Meyerink), 24 jaar oud, geboren op 1854-09-16 te Stad Hardenberg, overleden op 1927-09-09 te Douglas County, South Dakota, USA op 72-jarige leeftijd, begraven te New Holland Cemetery, dochter van Jan Hendrik Meijerink en Gerritdina Beltman.
Uit dit huwelijk:
1.             Wibbigjen Hannink (Winnie Hubers), geboren op 1880-10-13 om 01.00 uur te Brucht, Ambt Hardenberg, overleden 1959, begraven te Ripon Cemetery, Ripon, San Joaquin, California, USA.
Gehuwd met John Albert Hubers, geboren op 1868-12-19, overleden op 1940-06-27 te Mille Lacs County, Minnesota, USA op 71-jarige leeftijd, begraven te Pease Cemetry.
2.             Gerritdina Hannink (Dena Veneman), geboren op 1882-12-20 om 19.00 uur te Brucht, Ambt Hardenberg, overleden op 1968-07-15 te Ripon, San Joaquin County, Californa, USA op 85-jarige leeftijd, begraven te Ripon Cemetery.
Gehuwd met Albert Veneman, overleden in 1968 te San Jose, begraven te Ripon.
3.             Evertje, geboren op 1884-04-19 om 08.00 uur te Brucht, overleden op 1888-08-14 om 01.00 uur te Brucht op 4-jarige leeftijd.
4.             Egbert Hannink, geboren op 1885-09-12 om 14.00 uur te Brucht, Ambt Hardenberg, overleden op 1932-06-24 te Douglas County, South Dakota, USA op 46-jarige leeftijd, begraven te New Holland Cemetery.
Gehuwd met Angelina van Zee, geboren op 1890-08-30, overleden op 1976-02-20 op 85-jarige leeftijd.
5.             Jan Hendrik Hannink (John Hendrik), geboren op 1887-06-29 om 06.00 uur te Brucht, Ambt Hardenberg, overleden op 1939-09-08 te Douglas County op 52-jarige leeftijd, begraven te New Holland Cemetery.
Gehuwd (1) voor 1919 met Kate Sarina Scholten, geboren 1892, overleden 1918.
Gehuwd (2) in 1922 met Winnie Kuiper, geboren 1892, overleden 1978.
6.             Evert Hannink, geboren op 1890-05-16 om 21.00 uur te Brucht, Ambt Hardenberg, overleden circa 1892 (staat nog wel op de immigratielijst als 11 maanden oud zijnde).
In Amerika zouden nog een Evertje (1892) en Thys (1894) geboren worden. Van Evertje is geen spoor gevonden, nog van geboorte, nog van overlijden. Het zou nog kunnen dat de in 1890 geboren Evert toch niet is gestorven en een meisje bleek te zijn. Thys is geboren op 1894-09-28 te South Dakota, overleden op 1990-01-26 op 95-jarige leeftijd, begraven te Ripon Cemetery.

van links naar rechts:
Thijs 1894-1990, Jan Hendrik (John) 1887-1936,
vader Gerrit 1840-1927, Wibbigjen (Winnie) 1880-1949,
Evertje (Effie) 1892-1918, Egbert (Bert)1885-1934?,
moeder Aaltje (Alice) 1854-1927 en Gerritdina (Dena) 1882-1968.

Ze arriveerden in maart met de Wisconsin op Ellis Island, samen met de familie Rengelink (en er was ook nog een 54-jarige G. Beltman aan boord).

G Itinning, 50y, Male, Farmer, naar Dakota
Aaltze, 48y, Female, Wife
Wubigze, 10y, Female, Spinster
Girdina, 8y, Female, Child
Egbert, 5y, Male
Jan H, 3y, Male
Evert, 11m, Male, Infant

Landverhuizers in 1892: De familie Hannink.

Jan Hendrik Meijerink was 70 jaar en woonde op de Esch van Stad Hardenberg met zijn vrouw Gerritdina Beltman en hun drie ongehuwde kinderen Herm, Gerrit Jan en Geertjen. De broers van vrouw Meijerink, genaamd Jan Hendrik en Evert Beltman woonden in 1892 al 10 jaar in Noord-Amerika. Waarschijnlijk hebben zij de familie overgehaald om de grote oversteek te maken. De Meijerinks vertrokken in dat jaar en ook de twee getrouwde dochters Aaltjen en Johanna met mannen en kinderen emigreerden. De grote lege verhuiskisten met het opschrift 'South-Dacota' werden in Brucht bezorgd bij de families Hannink en Ringeling. Aaltjen moest alles inpakken voor haar echtgenoot Gerrit Hannink en haar vijf kleine kinderen. Johanna deed hetzelfde voor haar man en zes kinderen. De Hanninks hadden geen economische of godsdienstige redenen om te emigreren. Uitsluitend vanwege de familiebanden staken ze de oceaan over. Nu, na ruim honderd jaar, weet men nog dat iemand had gezegd: 'in Amerika is het zo goed, doar ligt de peerde in 't stroo!'

Gerrit Hannink ging op 52-jarige leeftijd naar Amerika, maar hoe verging het zijn broer Hendrik? Na het overlijden van hun ouders had Gerrit samen met zijn twee jaar jongere broer Hendrik de boerderij overgenomen. Zij aan zij hadden ze, samen met hun gezinnen, op het erve Hannink geleefd en gewerkt. Door de emigratie van Gerrit leed Hendrik een dubbel verlies. Wat hem erg verdrietig stemde was dat hij zijn broer waarschijnlijk nooit terug zou zien. Maar wat het nog extra wrang maakte was het verlies van zijn geboortegrond. Het was voor Hendrik onmogelijk om zijn broers erfdeel helemaal over te nemen. Tot zijn grote spijt kon hij maar iets meer dan de helft van Gerrits bezittingen kopen. Het huis en enkele landerijen kreeg hij voor vijftienhonderd gulden in handen. De rest van het land uit het erve Hannink werd door Gerrit verkocht aan Gerrit Willem Uelderink voor ƒ 550, - en aan Jan Hendrik Herbers voor ƒ 750, -. Op 10 februari gingen deze vier landbouwers uit Brucht naar notaris Rambonnet in Gramsbergen om de overdrachtsakte te ondertekenen.

Door de ruilverkaveling in de zestiger jaren verloor het 'Hannink', na ruim drie eeuwen, haar functie als boerenerf. De familie Hannink verhuisde in 1966 naar het dichtbij gelegen erve 'Uelderink.'

Gerrit Hannink en Aaltjen Meijerink en hun kinderen Wibbigjen, Gerritdina, Egbert, Jan Hendrik en Evert vertrokken op 16 februari 1892 uit Brucht. Ze werden door zwager Gerrit Jan Waterink naar de tram in Heemse gebracht. Broer Hendrik Hannink was door het vertrek zo aangeslagen dat hij het niet aankon om hen uit te zwaaien. Ze vertrokken op de Wisconsin om naar Amerika te gaan.

Ze voeren niet alleen met Nederlanders, maar met mensen uit diverse Europese landen. Allemaal op weg naar een nieuw bestaan. Ze doorstonden een zware storm op de oceaan. Vele mensen waren zo ziek dat ze nauwelijks voor hun eigen zieke kinderen konden zorgen. Het jongste kindje Evert, nog geen twee jaar oud, overleed tijdens de barre overtocht. Moeder Aaltjen hield dit geheim omdat ze geen begrafenis op zee wilde. Waarschijnlijk ligt Evert begraven op Ellis Island.

Ellis Island en het Vrijheidsbeeld, gelegen in de Hudson rivier te New York. In het jaar 1892 zetten de Hanninks en bijna een half miljoen anderen hier voet aan wal.

In New York werden ze op een immigratie-trein gezet. Er werd hen verteld zoveel voedsel mee te nemen als nodig was voor de reis. De deuren van de trein werden gesloten en men mocht er niet uit totdat de eindbestemming was bereikt. Er was een man die toch meer eten ging halen en deze werd daardoor van zijn familie gescheiden. Uiteindelijk kwamen de Hanninks aan in Platte, South-Dakota. Wie hen daar opving is niet helemaal zeker, sommigen zeggen een agent en anderen hebben het over een ver familielid. In ieder geval moet Gerrit daar wat connecties hebben gehad, want hij stuurde $500 vooruit. Dit geld moet door iemand bij een bank in Platte zijn gedeponeerd. Maar of deze bank nu failliet ging of niet, het geld was spoorloos verdwenen. Het was een moeilijke start in deze nieuwe wereld, geen geld en ook was men de Engelse taal niet machtig. Gelukkig brachten zuster mina Hannink en haar man Thijs Koes uitkomst door hen geld te lenen. De familie Hannink vestigde zich op een boerderij in de omgeving van Platte. Moeder Aaltje had als zwangere vrouw de oversteek gemaakt en beviel daar in september 1892 van een dochter, Evertje genoemd. Twee jaar later zag Thijs het levenslicht. Hij werd vernoemd naar de kinderloos gebleven oom Thijs Koes op de Nijstad in Brucht. Later verhuisde de familie Hannink naar New-Holland, Douglas, South-Dakota.

Op 1915-01-27 schreef Harm Meijerink, de broer van
Aaltje, een brief aan zijn oude vriend Hendrik Richterink te Brucht: 'Wij zijn door Gods goedheid allen goed gezondt.' Het is in Platte op dat moment 20 graden onder nul, de lucht is helder dus voelt het niet zo koud aan. 'Het vee gaat geregeld des 's morgens weer naar de maïs-stokken; wij hebben nog niet veel hooi gevoederd. Wij moesten de paarden uit de maïs-stokken uit doen, daar zat dit jaar vergif in.'Er zijn heel wat paarden gestorven voordat men er achter kwam wat de oorzaak was. Zelf hebben ze geen paarden verloren, maar hun buren waren minder gelukkig. De paarden brachten een goede prijs op omdat ze massaal werden opgekocht door Frankrijk. 'Dieoorlog duurt nog maar voort.'Elke dag leest Harm een krant, weliswaar in het Engels. 'Maar zij schreven toch wel dat de Duitschen goede kanonnen hadden. Het moet vreeslijk zijn zulk moorden als er gedaan wordt. Holland blijft er tot nog toe buiten en ik hoop ook dat u verschoont blijft.'Hij verwacht dat Amerika niet in de oorlog betrokken zal worden, al kan men het in de handel wel merken. De graanprijzen gaan omhoog, de laatste twee jaren had men ook een schrale oogst. 'De tarwe bracht van 5 tot 10 bushel per acre op, maïs van 7 tot 20, dat is nog niet de helft van wat wij gewoon zijn.'In Platte heerst een droog klimaat en heeft men vette grond die niet bemest hoeft te worden.

De Amerikanen

Harm vroeg hoe het met de buren in de Boterhoek ging en informeerde naar J. H. Herbers en Frederik in Bergentheim. Hij was benieuwd of Zwier nog steeds dicht bij het kanaal woonde en hoe het met de oude buren ging. 'Harmsen, Grendelman, Schutte en aan de beek, er zal in die bijna 22 jaaren wel heel wat veranderd zijn.' Het schijnt dat Pranger het vorig zomer nog bij zijn zwager Klaas Moes in Bruchterveld is geweest. Door de oorlogsomstandigheden is Pranger niet lang gebleven. Harm heeft van hem gehoord dat Bruchterveld heel wat huizen rijker is geworden, bijna allemaal boerderijen. Hij had zelf ook graag mee willen komen, 'maar mijn oudste jongen is nog maar 16 jaar oud en ik was bang dat hij alles niet in orde kon houden, de tarwe was toen gauw rijp en het maïs schoon maken was ook nog niet klaar.' Hij vertelde over zijn familie. Broer Gerrit Jan Meijerink woonde op een afstand van 2 uur, Hannink op 4 uur en Ringeling bijna 2 uur, 'maar wij kunnen iederen dag met elkaar praten over de Telefoon, die hebben wij hier allemaal in huis dat is een heel mooi ding, als wij graan of vee willen verkopen dan maar even de Telefoon en dan weet men hoe veel het waard is. Bijna ieder boer heeft hier een Automobiel.'Zelf had Harm nog geen auto maar was wel van plan er één aan te schaffen. Voor 550 tot 2000 dollar kon je er een kopen. Harm dacht nog veel aan Brucht en zou graag bezoekers willen ontvangen. 'Ik verzeker u dat ik met u hier de rondte zal doen, en wij loopen ook niet.' Hij deed de groeten aan Hendriks zuster Hendrika en hoopte de Richterinks nog eens in goede gezondheid te mogen ontmoeten. Harm besloot zijn brief met: 'Hannink en vrouw zijn nog goed gezond, vier van de oudsten zijn getrouwd, een jongen en een meisje zijn nog tehuis. Die oude lui hebben een best leven. Vrouw Ringling heeft het ook goed, Ringling zal u wel gehoord hebben is al eenige jaaren geleden overleden, daar gaan dit voorjaar nog twee van trouwen, dan blijft er nog een over, de jongste. Zij gaat nu stil leven. Broeder G. J. heeft het ook goed, hij heeft zelf nog geen land, hij huurt nog altijd, hij huurt een mooie groote boerderij daar is 480 acre land in die boerderij. Zijn oudste dochter is verleden week getrouwd met een Amerikaan, ik denk dat lijkt niet al te best.'Hendrik mocht deze brief aan alle buren in de Boterhoek laten lezen en hij verwachtte dat deze oude buren zouden terugschrijven. Hij heeft ooit nog eens een brief van Langejans gehad; 'ik zal u mijn adres weer geven dan kunt ge niet zeggen ik zou hem wel schrijven maar ik weet zijn adres niet. U kunt het er net zoo op zetten als ik het schrijf. Zijt hartelijk van ons allen gegroet en handdruk in gedachten. Uw Vriend Harm Meijerink en vrouw en zes kinderen. Mister Harm Meijerink, Platte, South-Dakota, U. S. A.'